- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Διονύσης Αντύπας με απλά λόγια μας μαθαίνει το χαλαρόνιο και τη σχέση του με την σκοτεινή ύλη
- ΝΕLIOTA: Το ερευνητικό πρόγραμμα παρακολούθησης εκλάμψεων λόγω προσκρούσεων παραγήινων αστεροειδών και μετεωροειδών στη Σελήνη
- Podcast: Συζήτηση με τον καθηγητή Νικόλαο Στεργιούλα με αφορμή το σημαντικό εύρημα της εργασίας του για τα άστρα νετρονίων
- Podcast: Ο Διονύσης Σιμόπουλος απαντά σε ερωτήματα για το σύμπαν και την έρευνα που σχετίζεται με αυτό
- Άρθρο με αφορμή το Nobel Φυσικής του 2017: Οι βηματισμοί της Επιστήμης και η πορεία προς τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων
- Συνέντευξη: Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα μάτια ενός νέου ερευνητή όπως ο κ. Μπάμπουλης (Μέρος 3)
- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Νανοτεχνολογίας κ. Μπάμπουλης περιγράφει τη δομή των νέων 2D υλικών και τις εφαρμογές τους (Μέρος 2)
- Συνέντευξη: Συζητώντας με τον ερευνητή κ. Παντελή Μπάμπουλη για τα ενδιαφέροντα τεχνητά υλικά, γερμανένιο και πυριτένιο (Μέρος 1)
- podcast: Τι είναι τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Ερωτόκριτο Κατσαβουνίδη, διευθυντή έρευνας στο ΜΙΤ)
- podcast: Αναζητώντας τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Χρήστο Τσάγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΠΘ)
Επιστήμονες του Ινστιτούτου Niels Bohr υπολογίζουν την κβαντική κάμψη του φωτός
Όταν το φως ταξιδεύει κοντά σε ένα αντικείμενο εκτρέπεται από την πορεία του εξαιτίας της έλξης της βαρύτητας. Για ένα σώμα μεγάλης μάζας όπως ο Ήλιος, αυτή η εκτροπή είναι μετρήσιμη: Οι καλύτερες, μέχρι σήμερα, μετρήσεις δείχνουν ότι η βαρυτική έλξη του Ήλιου εκτρέπει το φως κατά 0.00049º, σύμφωνα με τις προβλέψεις της γενικής σχετικότητας. Τώρα ο Niels Bjerrum-Bohr, στο Ινστιτούτο Niels Bohr στη Δανία και οι συνεργάτες τους υπολόγισαν πως αυτή η εκτροπή μπορεί να αλλάζει, όταν η βαρύτητα περιγράφεται ως ένα κβαντικό πεδίο. Τα αποτελέσματα της μελέτη τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Physical Review Letters.
Οι συγγραφείς περιγράφουν τη βαρύτητα χρησιμοποιώντας μια αποτελεσματική θεωρία πεδίου, μια χαμηλής ενέργειας προσέγγιση μιας πιθανής υποκείμενης κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας. Αυτό τους επιτρέπει να υπολογίσουν πως τα φωτόνια συνδέονται με τις βαρυτικές επιδράσεις, διατυπώνοντας μια αναλυτική λύση στο πρόβλημα της εκτροπής του φωτός από αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως ο Ήλιος ή μια Μαύρη Τρύπα Schwarzschild (ή στατική μαύρη τρύπα, χωρίς «φορτίο» ή στροφορμή).
Ενώ η προβλεπόμενη από αυτούς κβαντική διόρθωση είναι πολύ μικρή για να μετρηθεί πειραματικά (η επίδραση της βαρύτητας είναι 80 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη), έδειξαν ότι οι κβαντικές επιδράσεις προκαλούν μια διαφορά. Αυτή η διαφορά πηγάζει από το γεγονός ότι σωμάτια χωρίς μάζα, όπως το φωτόνιο, δεν είναι περιορισμένα να κινούνται ακριβώς στις γεωδαιτικές (οι γραμμές, στη γενική σχετικότητα, που διαμορφώνονται από την καμπυλότητα του χωροχρόνου, κατά μήκος των οποίων κινείται κάθε σωμάτιο σε ελεύθερη πτώση).
Ειδικότερα πρόβλεψαν ότι οι πορείες των σωματίων κάμπτονται διαφορετικά σε εξάρτηση με το spin τους. Αυτό δείχνει απόκλιση από το ποσό που προβλέπεται από τη συμπεριφορά στη γενική σχετικότητα, μια απόκλιση από την αρχή ισοδυναμίας του Einstein. Το υπολογιστικό πλαίσιο που παρουσιάστηκε από τους συγγραφείς, παρέχει ένα απλό τρόπο να αξιολογηθούν οι πιθανές επιδράσεις της κβαντικής βαρύτητας στην κάμψη του φωτός και σε άλλα κοσμολογικά φαινόμενα.
Πηγή: APS
Περισσότερα στο άρθρο: Bending of Light in Quantum Gravity, Phys. Rev. Lett. 114, 061301 – Published 12 February 2015