Αντιδιαβητικά φάρμακα αναστρέφουν τις βλάβες της νόσου Αλτσχάιμερ

Η λιραγλουτίδη και η λιξιζενατίδη, δύο ευρέως συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά του διαβήτη τύπου ΙΙ είναι ικανά να αναστρέψουν τις εγκεφαλικές βλάβες που προκαλεί η νόσος Αλτσχάιμερ και να βελτιώσουν τη μνήμη, υποστηρίζουν βρετανοί ερευνητές σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neuropharmacology.

Οι δυο δραστικές ουσίες αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης και μειώνουν τη γλυκόζη στο αίμα. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η ινσουλίνη λειτουργεί προστατευτικά για τον εγκέφαλο και η νέα έρευνα δείχνει ότι πιθανότατα μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αποκατάσταση των κατεστραμμένων νευρικών κυττάρων.

Η κοινή ερευνητική ομάδα των Πανεπιστημίων του Λάνκαστερ και του Ούλστερ, με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστιαν Χόλσερ, υποστηρίζει μάλιστα ότι τα δύο αντιδιαβητικά σκευάσματα είναι πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο φάρμακα κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.

Οι ερευνητές χορήγησαν καθημερινά σε ενέσιμη μορφή, λιραγλουτίδη και λιξιζενατίδη, για δέκα εβδομάδες σε ομάδα ποντικιών και διαπίστωσαν ότι οι πλάκες του β-αμυλοειδούς συρρικνώθηκαν σημαντικά. Αυτό συντέλεσε σε βελτίωση της μνήμης και της ικανότητας των πειραματόζωων να αναγνωρίζουν αντικείμενα στο περιβάλλον τους.

Τα «πολύ συναρπαστικά αποτελέσματα» σύμφωνα με τον Δρ Χόλσερ, έχουν ανοίξει τον δρόμο για τις πρώτες κλινικές δομικές της λιραγλουτίδης σε ανθρώπους με νόσο Αλτσχάιμερ, με τα αποτελέσματα να αναμένονται εντός του 2015. Δεν αποκλείεται μάλιστα, ένα νέο φάρμακο για την άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ να αναπτυχθεί μέσα στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια.

«Σήμερα δεν υπάρχουν φάρμακα στην αγορά για τη νόσο Αλτσχάιμερ, που πραγματικά να θεραπεύουν την ασθένεια, παρά μόνο δύο είδη φαρμάκων, τα οποία ‘καμουφλάρουν’ τα συμπτώματα για ένα διάστημα. Όμως η λιραγλουτίδη και η λιξιζενατίδη προσφέρουν μια πραγματική βελτίωση, θεραπεύοντας το υπόβαθρο της νόσου και συνεπώς προλαμβάνοντας την εκφύλιση», εξήγησε ο Δρ Χόλσερ.

Ανεξάρτητοι ερευνητές, που σχολίασαν τα αποτελέσματα της μελέτης υπογράμμισαν ότι, ο διαβήτης αποτελεί γνωστό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση νόσου Αλτσχάιμερ, αν και δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός ο βιολογικός μηχανισμός που συνδέει τις δύο παθήσεις. Όπως είπαν, το βασικό ζητούμενο είναι κατά πόσο η βελτίωση που παρατηρήθηκε στα πειραματόζωα με τα αντιδιαβητικά φάρμακα, μπορεί να επαναληφθεί και στους ανθρώπους.

Πηγή: tovima