- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Διονύσης Αντύπας με απλά λόγια μας μαθαίνει το χαλαρόνιο και τη σχέση του με την σκοτεινή ύλη
- ΝΕLIOTA: Το ερευνητικό πρόγραμμα παρακολούθησης εκλάμψεων λόγω προσκρούσεων παραγήινων αστεροειδών και μετεωροειδών στη Σελήνη
- Podcast: Συζήτηση με τον καθηγητή Νικόλαο Στεργιούλα με αφορμή το σημαντικό εύρημα της εργασίας του για τα άστρα νετρονίων
- Podcast: Ο Διονύσης Σιμόπουλος απαντά σε ερωτήματα για το σύμπαν και την έρευνα που σχετίζεται με αυτό
- Άρθρο με αφορμή το Nobel Φυσικής του 2017: Οι βηματισμοί της Επιστήμης και η πορεία προς τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων
- Συνέντευξη: Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα μάτια ενός νέου ερευνητή όπως ο κ. Μπάμπουλης (Μέρος 3)
- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Νανοτεχνολογίας κ. Μπάμπουλης περιγράφει τη δομή των νέων 2D υλικών και τις εφαρμογές τους (Μέρος 2)
- Συνέντευξη: Συζητώντας με τον ερευνητή κ. Παντελή Μπάμπουλη για τα ενδιαφέροντα τεχνητά υλικά, γερμανένιο και πυριτένιο (Μέρος 1)
- podcast: Τι είναι τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Ερωτόκριτο Κατσαβουνίδη, διευθυντή έρευνας στο ΜΙΤ)
- podcast: Αναζητώντας τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Χρήστο Τσάγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΠΘ)
Οι ωκεάνιοι σωλήνες, σύμφωνα με μελέτη, δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν τη θέρμανση του κλίματος
Για την καταπολέμηση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τα αέρια του θερμοκηπίου, απαιτούνται εναλλακτικές πηγές ενέργειας και άλλοι τύποι περιβαλλοντικών δράσεων. Υπάρχει μια ποικιλία από προτάσεις που περιλαμβάνουν τη χρήση κατακόρυφων σωλήνων στον ωκεανό, για να κινηθεί το θαλασσινό νερό από το βάθος του ωκεανού προς την επιφάνειά του, με σκοπό να αποκομίσουν διάφορα δυνητικά οφέλη για το κλίμα. Σε μια νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στο Environmental Research Letters, μια ομάδα επιστημόνων του Carnegie Institution for Science κρίνει ότι αυτοί οι τύποι των σωλήνων θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να αυξήσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη αρκετά δραστικά.
Μια προτεινόμενη στρατηγική-ονομάζεται Ωκεάνια Θερμική Ενεργειακή Μετατροπή ή OTEC-περιλαμβάνει τη χρήση της διαφοράς θερμοκρασίας μεταξύ των βαθύτερων και πιο ρηχών νερών του ωκεανού, για να τροφοδοτήσει μια θερμική μηχανή και να παραχθεί καθαρή ηλεκτρική ενέργεια. Μια δεύτερη πρόταση είναι να μετακινηθεί άνθρακας από τα ανώτερα στρώματα του ωκεανού στα κατώτερα πιο βαθιά, από όπου δεν θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με την ατμόσφαιρα. Μια άλλη ιδέα και αυτή στην οποία εστιάζει οι συγκεκριμένη μελέτη, προτείνει ότι οι ωκεάνιοι σωλήνες θα μπορούσε να διευκολύνουν την άμεση φυσική ψύξη της επιφάνειας του ωκεανού με την αντικατάσταση των θερμών επιφανειακών υδάτων των ωκεανών με ψυχρότερα, από τα πιο βαθιά νερά.
«Η πρόβλεψή μας στη μελέτη, ήταν ότι οι κάθετοι ωκεάνιων σωλήνων θα μπορούσαν να δροσίσουν αποτελεσματικά τη Γη και να παραμένουν αποτελεσματικοί για πολλούς αιώνες», είπε ο Ken Caldeira, ένας από τους τρεις συγγραφείς της μελέτης.
Η ομάδα, στην οποία περιελάμβονται επίσης ο επικεφαλής συγγραφέας Lester Kwiatkowski και η Katharine Ricke, διαμόρφωσε ένα μοντέλο για να ελέγξει αυτή την ιδέα και αυτό που βρήκε τους εξέπληξε. Το μοντέλο μιμήθηκε την κίνηση του νερού των ωκεάνιων σωλήνων εάν εφαρμόζονταν σε παγκόσμιο επίπεδο φθάνοντας σε βάθος περίπου ένα χιλιόμετρο. Το μοντέλο προσομοίωσε την κίνηση που δημιουργείται από μια εξιδανικευμένη εκδοχή των ωκεάνιων σωλήνων, όχι συγκεκριμένων σωλήνων. Ως εκ τούτου το μοντέλο δεν περιλαμβάνει την πραγματική διάταξη των σωλήνων, ούτε υπολογίζει πόση ενέργεια θα απαιτούσε.
Οι προσομοιώσεις τους έδειξαν ότι, ενώ οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα μπορούσαν να μειωθούν από τα συστήματα ωκεάνιων σωλήνων σε σύντομο χρονικό διάστημα, η θέρμανση στην πραγματικότητα θα άρχιζε να αυξάνεται μόλις 50 χρόνια μετά από τότε που οι σωλήνες θα ήταν σε χρήση. Το μοντέλο τους έδειξε ότι η κατακόρυφη κίνηση του νερού των ωκεανών θα είχε ως αποτέλεσμα την μείωση των σύννεφων πάνω από τον ωκεανό και την απώλεια του θαλάσσιου πάγου.
Ο ψυχρότερος αέρας είναι πυκνότερος από ότι ο θερμός αέρας. Εξαιτίας αυτού, ο αέρας πάνω από την επιφάνεια του ωκεανού που έχει ψυχθεί από το νερό από το βάθος, έχει υψηλότερη ατμοσφαιρική πίεση από ότι ο αέρας πάνω από την ξηρά. Ο ψυχρός αέρας πάνω από τον ωκεανό κινείται προς τα κάτω μειώνοντας το σχηματισμό νεφών πάνω από τον ωκεανό. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη καλύπτεται από νερό παρά από ξηρά, αυτό θα οδηγούσε σε λιγότερη συνολικά κάλυψη από νέφη, πράγμα που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος από τις ακτίνες του ήλιου θα απορροφάται από τη Γη, παρά θα αντανακλάται πίσω στο διάστημα από τα σύννεφα.
Η μίξη του νερού που προκαλείται από τους ωκεάνιους σωλήνες θα φέρει, επίσης, τον θαλάσσιο πάγο σε επαφή με τα θερμότερα νερά, με αποτέλεσμα να λιώσουν. Ακόμη περισσότερο, αυτό θα μειώσει περαιτέρω την αντανάκλαση της ακτινοβολίας του Ήλιου, που ανακλάται από τον πάγο, όπως και από τα σύννεφα. Μετά από 60 χρόνια, οι σωλήνες θα προκαλέσουν αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη πάνω από 1,2 βαθμούς Κελσίου. Κατά τη διάρκεια αρκετών αιώνων, οι σωλήνες θα οδηγήσουν τη Γη σε μια τάση θέρμανσης προς μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 8,5 βαθμούς Κελσίου.
«Δεν μπορώ να οραματιστώ το ενδεχόμενο σενάριο στο οποίο θα ήταν ενδεδειγμένη μια μεγάλης κλίμακας παγκόσμια εφαρμογή των ωκεάνιων σωλήνων», δήλωσε ο Kwiatkowski. «Στην πραγματικότητα, η μελέτη μας δείχνει ότι θα μπορούσε να επιδεινώσει τη μακροπρόθεσμη αύξηση της θερμοκρασίας και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα παράλογη σε παγκόσμια κλίμακα». Οι συγγραφείς λένε, ωστόσο, ότι οι ωκεάνιοι σωλήνες μπορεί να είναι χρήσιμοι σε μικρή κλίμακα για να βοηθήσει τον αερισμό των νεκρών ζωνών του ωκεανού.