Κλιματική αλλαγή: Δεν θα σώσει το κλίμα ο προσανατολισμός σε πολιτικές ενεργειακής αυτάρκειας

Οι φιλόδοξες πολιτικές για να μειωθούν οι εισαγωγές ενέργειας θα έχουν μικρή επίδραση στην κλιματική αλλαγή, αλλά ακόμη και αυτές οι πολιτικές ενεργειακής αυτάρκειας θα μπορούσαν να επιτευχθούν πολύ πιο φθηνά από ότι οι πολιτικές που απαιτούνται για να περιοριστεί η παγκόσμια υπερθέρμανση κατά 2 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Energy. Ο στόχος των 2 βαθμών Κελσίου συμφωνήθηκε το 2010 και επαναβεβαιώθηκε στη διάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι το Δεκέμβριο.

Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι οι πολιτικές για το κλίμα θα αποφέρουν οφέλη και για άλλους τομείς, όπου συμπεριλαμβάνονται η βελτιωμένη ενεργειακή ασφάλεια και η μειωμένη μόλυνση του αέρα. Η νέα μελέτη, που έγινε υπό την ηγεσία της ερευνήτριας του Διεθνούς Ινστιτούτου για τα Εφαρμοσμένα Συστήματα Ανάλυσης (IIASA), Jessica Jewell, ερεύνησε πώς επηρεάζουν τα αέρια του θερμοκηπίου οι πολιτικές που εστιάζουν στην ενεργειακή ασφάλεια. «Γνωρίζουμε ότι αν μειώναμε ριζικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, θα έπεφταν οι εισαγωγές ορυκτών καυσίμων», είπε η Jessica Jewell. «Αλλά βρήκαμε ότι το αντίθετο δεν ισχύει: περιορίζοντας τις εισαγωγές ενέργειας θα έχουμε μια μικρή επίδραση στις εκπομπές».

Η μελέτη χρησιμοποίησε πέντε διαφορετικά μοντέλα για την παγκόσμια ενέργεια και την οικονομία, για να εξετάσουν οκτώ μακροχρόνια σενάρια για πολιτικές που εστίαζαν είτε στη μείωση των εκπομπών που προκαλούν την κλιματική αλλαγή ή το κόψιμο των εισαγωγών πετρελαίου, αερίου και άνθρακα. Αυτό που φαίνεται είναι ότι ο περιορισμός των εισαγωγών καυσίμων θα μείωνε τις εκπομπές στον 21ο αιώνα μόνο κατά 2 έως 15% της γραμμής βάσης, που ανταποκρίνεται σε μελλοντική, μέχρι το τέλος του αιώνα, υπερθέρμανση περίπου 3,5 έως 4 βαθμούς Κελσίου από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Αντιθέτως, πολιτικές που εστιάζουν στην άμβλυνση της κλιματικής αλλαγής θα πρέπει να πετύχουν 70% μείωση στις εκπομπές για να περιοριστεί η παγκόσμια υπερθέρμανση όχι περισσότερο από 2 βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100.

Μειώσεις εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και κόστη από πολιτικές που εστιάζουν στην ενέργεια ή στην κλιματική αλλαγή (Από τη μελέτη)

Αυτές οι μειώσεις των εκπομπών ενισχύουν, αφενός, τις εγχώριες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση πολύ περισσότερο από τις πολιτικές που εστιάζουν στη μείωση των εισαγωγών ενέργειας και από την άλλη μεριά, μειώνουν τη χρήση ορυκτών καυσίμων, τα οποία αποτελούν αντικείμενο εμπορίου σε μεγάλο βαθμό. Το συνολικό κόστος των πολιτικών της ενεργειακής αυτάρκειας, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι 3 έως 20 φορές χαμηλότερο από αυτό της φιλόδοξης κλιματικής άμβλυνσης. Αυτό θα μπορούσε να κάνει πιο πιθανό να είναι οι πολιτικές ενεργειακής αυτάρκειας αυτές που επιδιώκονται.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, η απώλεια εσόδων από τις εξαγωγές χώρες ορυκτών καυσίμων-όπως αυτές της Μέσης Ανατολής και η Ρωσία-πιθανά να οδηγήσει σε ένα μοίρασμα του κόστους και στα δυο και στις πολιτικές άμβλυνσης της κλιματικής αλλαγής, που προτιμούν οι εξαγωγείς και στις πολιτικές ενεργειακής αυτάρκειας, που επιδιώκουν οι εισαγωγείς ενέργειας.

Η μελέτη είναι μέρος μιας ευρύτερης ερευνητικής προσπάθειας που αποσκοπεί στον προσδιορισμό της επέκτασης των παράλληλων οφελών των πολιτικών για το κλίμα σε συνέργειες με άλλα πεδία των δημόσιων πολιτικών. Η παρούσα μελέτη εστίασε σε συνέργειες με την ενεργειακή ασφάλεια, ενώ άλλα πεδία με ενδιαφέρον είναι η μόλυνση του αέρα και η υγεία, η βιοενέργεια, η κατανομή εισοδήματος κλπ.

Πηγές: International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA) και Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK)

Περισσότερα στη μελέτη: Comparison and interactions between the long-term pursuit of energy independence and climate policies. Nature Energy.