Θα μπορούσε να χαθεί πάνω από το 70% του όγκου του παγετώνα στην περιοχή του Everest μέχρι το 2100

Εάν οι εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου συνεχίσουν να αυξάνονται, οι παγετώνες στην περιοχή Έβερεστ των Ιμαλαΐων θα μπορούσε να αντιμετωπίσουν μια δραματική αλλαγή στις επόμενες δεκαετίες. Μια ομάδα ερευνητών στο Νεπάλ, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες βρήκε ότι οι παγετώνες του Everest θα μπορούσε να είναι πολύ ευαίσθητοι σε μελλοντική θέρμανση του πλανήτη και ότι είναι πιθανή η συνεχής απώλεια του πάγου κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Η έρευνα δημοσιεύεται σήμερα (27 Μαΐου) στο The Cryosphere, ένα ανοιχτής πρόσβασης περιοδικό της European Geosciences Union (EGU).

«Το σήμα της μελλοντικής αλλαγής του παγετώνα στην περιοχή είναι σαφές: δεδομένης της αναμενόμενης αύξησης της θερμοκρασίας, είναι πιθανό να συνεχιστεί και ενδεχομένως να επιταχυνθεί η απώλεια μάζας από τους παγετώνες», λέει ο Joseph Shea, ο επικεφαλής της μελέτης υδρολόγος παγετώνων στο Διεθνές Κέντρο για την Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη Βουνών ( ICIMOD ), στο Κατμαντού του Νεπάλ.

Το μοντέλο του παγετώνα που χρησιμοποιήθηκε από τον Shea και την ομάδα του, δείχνει ότι ο όγκος του παγετώνα θα μπορούσε να μειωθεί μεταξύ 70% και 99% μέχρι το 2100. Τα αποτελέσματα εξαρτώνται από το πόσο συνεχίζουν να αυξάνονται οι εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου και το πώς αυτό θα επηρεάσει τη θερμοκρασία, τη χιονόπτωση και τη βροχόπτωση στην περιοχή. «Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι παγετώνες μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις αλλαγές της θερμοκρασίας και ότι οι αυξήσεις των βροχοπτώσεων δεν είναι αρκετές για να αντισταθμίσουν την αυξημένη τήξη», λέει ο Shea. Η αυξημένη θερμοκρασία, όχι μόνο θα αυξήσει τα ποσοστά του χιονιού και του πάγου που λιώνουν, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε μια αλλαγή της πτώσης χιονιού σε πτώση βροχής στα κρίσιμα υψόμετρα, όπου οι παγετώνες συμπυκνώνεται. Αυτά μαζί, δρουν για να μειώσουν την ανάπτυξη παγετώνα και να αυξήσουν την περιοχή που εκτίθεται για τήξη.

Οι παγετώνες στη High Mountain Asia, μία περιοχή που περιλαμβάνει τα Ιμαλάια, περιέχουν το μεγαλύτερο όγκο πάγου εκτός των πολικών περιοχών. Η ομάδα μελέτησε τους παγετώνες στη λεκάνη Dudh Kosi στα Ιμαλάια, στο Νεπάλ, όπου βρίσκονται μερικές από τις υψηλότερες κορυφές του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Έβερεστ και πάνω από 400 τετραγωνικά χιλιόμετρα περιοχής του παγετώνα. «Εκτός από τη σημασία για την περιοχή, οι παγετώνες στη λεκάνη Dudh Kosi συμβάλλουν, με νερό από λιώσιμο πάγου, στον ποταμό Kosi και οι αλλαγές των παγετώνων θα επηρεάσουν τη ροή αυτού του ποταμού», λέει ο Shea.

Οι αλλαγές στον όγκο του παγετώνα μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα του νερού, με συνέπειες στη γεωργία και την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Ενώ η αυξημένη τήξη των παγετώνων, αρχικά αυξάνει τις ροές των νερών, η συνεχιζόμενη υποχώρηση του πάγου οδηγεί σε μειωμένη ποσότητα νερού από λιώσιμο από τους παγετώνες, κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών, με μεγαλύτερο αντίκτυπο για τους τοπικούς πληθυσμούς στην περίοδο πριν από τους μουσώνες, όταν οι βροχοπτώσεις είναι ελάχιστες. Η υποχώρηση των παγετώνων μπορεί επίσης να οδηγήσει στο σχηματισμό και την ανάπτυξη των λιμνών φραγμένων από παγετώδη συντρίμμια. Οι χιονοστιβάδες και οι σεισμοί μπορεί να παραβιάσουν τα φράγματα, προκαλώντας καταστροφικές πλημμύρες που μπορεί να οδηγήσουν το ποτάμι να ρέει με 100 φορές περισσότερη ποσότητα από τη φυσιολογική ροή στη λεκάνη Kosi.

Για να βρει πώς θα εξελιχθούν στο μέλλον οι παγετώνες στην περιοχή, η ομάδα ξεκίνησε με τη χρήση παρατηρήσεων πεδίου και δεδομένα από τοπικούς μετεωρολογικούς σταθμούς για να βαθμονομήσει και να ελέγξει ένα μοντέλο αλλαγής του παγετώνα, κατά τα τελευταία 50 χρόνια. «Για να εξετάσουμε την ευαισθησία του μοντέλου των παγετώνων για τη μελλοντική κλιματική αλλαγή, εφαρμόσαμε οκτώ σενάρια θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων, με τα ιστορικά δεδομένα θερμοκρασίας και βροχόπτωσης και παρακολουθήσαμε πώς ανταποκρίθηκαν επιφάνειες και όγκοι του παγετώνα», λέει ο επίσης συντάκτης της μελέτης Walter Immerzeel, του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία.

Μέρος της απόκρισης του παγετώνα οφείλεται σε αλλαγές στο επίπεδο πήξεως, το υψόμετρο όπου οι μέσες μηνιαίες θερμοκρασίες είναι 0 ° C. «Το επίπεδο ψύξης κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 3.200 μέτρα, τον Ιανουάριο και 5.500 μέτρα, τον Αύγουστο. Με βάση τις ιστορικές μετρήσεις της θερμοκρασίας και με προβολή της αύξησης της θερμοκρασίας στο 2100, αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 800 με 1200 μέτρα», λέει ο Immerzeel. «Μια τέτοια αύξηση δεν θα μειώσει μόνο τη συσσώρευση χιονιού πάνω από τους παγετώνες, αλλά και θα εκθέσει επίσης πάνω από το 90% της σημερινής παγετωνοποιημένης περιοχής, για να λιώσει κατά τους θερμότερους μήνες».

Οι ερευνητές προειδοποιούν, ωστόσο, ότι τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται στο The Cryosphere, θα πρέπει να θεωρηθούν ως μια πρώτη προσέγγιση για το πώς οι παγετώνες των Ιμαλαΐων θα αντιδράσουν στην αύξηση της θερμοκρασίας στην περιοχή. Ο Patrick Wagnon, επισκέπτης επιστήμονας στο ICIMOD και παγετωνολόγος στο Institut de Recherche pour le Développement στη Γκρενόμπλ, της Γαλλίας, λέει: «Οι εκτιμήσεις μας θα πρέπει να αντιμετωπιστούν πολύ προσεκτικά, καθώς παραμένουν σημαντικές αβεβαιότητες». Για παράδειγμα, το μοντέλο απλοποιεί τις κινήσεις του παγετώνα, οι οποίες επηρεάζουν το πώς ανταποκρίνονται οι παγετώνες στην αύξηση της θερμοκρασίας και της βροχόπτωσης.

Αλλά οι ερευνητές τονίζουν στην εργασία τους, ότι «το σήμα της μελλοντικής αλλαγής του παγετώνα στην περιοχή είναι σαφές και ακαταμάχητο» και ότι οι μειώσεις στο πάχος του πάγου και την έκταση είναι αναμενόμενες για «ακόμη και το πιο συντηρητικό σενάριο της αλλαγής του κλίματος».

Πηγή: European Geosciences Union

Περισσότερα στο άρθρο (open): Modelling glacier change in the Everest region, Nepal Himalaya, The Cryosphere, Published: 27 May 2015