Η Σελήνη υποστηρίζεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση του μαγνητικού πεδίου της Γης

Το μαγνητικό πεδίο της Γης είναι γνωστό ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη διαρκή προστασία του πλανήτη από τα φορτισμένα σωματίδια και την ακτινοβολία που προέρχονται από τον Ήλιο. Η ασπίδα αυτή είναι αποτέλεσμα του γεωδυναμό, μιας γεω-γεννήτριας, που διαμορφώνεται από τις γρήγορες κινήσεις τεράστιων ποσοτήτων κράματος υγρού σιδήρου στον εξωτερικό πυρήνα της Γης.

Για να διατηρείται μέχρι σήμερα αυτό το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας, το κλασικό μοντέλο απαιτούσε ο πυρήνας της Γης να έχει ψυχθεί περίπου 3000 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια των 4,3 δισεκατομμυρίων χρόνων. Αυτό μέχρι τώρα, επειδή τώρα μια ομάδα ερευνητών από το CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) και το Πανεπιστήμιο Blaise Pascal υποστηρίζει ότι, αντιθέτως, η θερμοκρασία έχει πέσει μόνο 300 βαθμούς Κελσίου. Αυτό που θεωρείται πως αντισταθμίζει αυτή τη διαφορά και κρατάει ενεργό το γεωδυναμό, είναι η δράση της Σελήνης που μέχρι τώρα παραβλέπονταν.

Τα κλασικό μοντέλο του σχηματισμού του μαγνητικού πεδίου της Γης δημιουργούσε ένα σηαμντικό παράδοξο. Για να λειτουργήσει το γεωδυναμό, η Γη θα έπρεπε να ήταν τελείως λιωμένη πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια και ο πυρήνας της θα έπρεπε να έχει ψυχθεί αργά από περίπου 6800 βαθμούς Κελσίου τότε, σε 3000 βαθμούς Κελσίου σήμερα. Ωστόσο, πρόσφατα μοντέλα της εξέλιξης της εσωτερικής θερμοκρασίας του πλανήτη, σε συνδυασμό με γεωχημικές μελέτες της σύνθεσης των παλαιότερων πετρωμάτων, δεν υποστηρίζουν τέτοια ψύξη. Για να αποκλείσουν τέτοιες υψηλές θερμοκρασίες οι ερευνητές πρότειναν μια άλλη πηγή ενέργειας στην μελέτη τους.

Η Γη έχει ελαφρώς πεπλατυσμένο σχήμα και περιστρέφεται γύρω από ένα κεκλιμένο άξονα που κινείται ταλαντευόμενος γύρω από τους πόλους. Ο μανδύας της παραμορφώνεται ελαστικά εξαιτίας του φαινομένου της παλίρροιας που προκαλείται από τη Σελήνη. Οι ερευνητές δείχνουν ότι αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε συνεχώς να διεγείρει την κίνηση του υγρού κράματος του σιδήρου που αποτελεί τον εξωτερικό πυρήνα και ανταποδοτικά να γεννάει το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Η Γη συνεχώς λαμβάνει 3700 δισεκατομμύρια watts ισχύος μέσω της μετατροπής της βαρυτικής και της περιστροφικής ενέργειας του συστήματος Γης-Σελήνης-Ήλιου και πάνω από 1000 δισεκατομμύρια watts θεωρείται πως είναι εφικτό να επιφέρουν αυτό τον τύπο κίνησης στον εξωτερικό πυρήνα. Αυτή η ενέργεια είναι αρκετή για να παραγάγει το μαγνητικό πεδίο της Γης, που μαζί με τη Σελήνη επιλύουν το σημαντικό παράδοξο της κλασικής θεωρίας. Η επίδραση των βαρυτικών δυνάμεων στο μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη έχει ήδη τεκμηριωθεί επαρκώς για δυο φεγγάρια του Δία, την Ιώ και την Ευρώπη και για ένα αριθμό εξωπλανητών.

Καθώς ούτε η περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονά της, ούτε η διεύθυνση του άξονά της, ούτε η τροχιά της Σελήνης είναι κανονικές, η συνδυαστική τους επίδραση στην κίνηση στον πυρήνα είναι ασταθής και μπορεί να προκαλέσει διακυμάνσεις στο γεωδυναμό. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να εξηγήσει ορισμένους παλμούς θερμότητας στον εξωτερικό πυρήνα και στο σύνορό του με τον μανδύα της Γης. Κατά την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να έχει οδηγήσει σε κορύφωση στο λιώσιμο του βάθους του μανδύα και πιθανά σε σημαντικά ηφαιστειακά γεγονότα στην επιφάνεια της Γης. Το νέο αυτό μοντέλο δείχνει ότι η επίδραση της Σελήνης στη Γη πάει πολύ πιο πέρα από το να προκαλεί μόνο παλίρροιες.

Πηγή: National Center for Scientific Research

Περισσότερα στη μελέτη: The deep Earth may not be cooling down, Earth and Planetary Science Letters