Δίκτυα πρωτεϊνών βοηθάνε στον εντοπισμό υποψηφίων κατάλληλων για χημειοθεραπεία

Πειραματική χημειοθεραπεία σκοτώνει λευχαιμικά κύτταρα, που είναι άφθονα σε πρωτεΐνες κρίσιμες για την ανάπτυξη του καρκίνου, σύμφωνα με νέα έρευνα από την Weill Cornell Medicine. Τα ευρήματα μπορούν να προσφέρουν στους επιστήμονες ένα νέο βιοδείκτη για να εντοπίζονται οι ασθενείς με μια επιθετική μορφή του καρκίνου του αίματος, που είναι περισσότερο πιθανό να ανταποκριθούν στη θεραπεία.

Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε (25 Νοεμβρίου) στο Cell Reports, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε ένα φάρμακο, το οποίο αναπτύχθηκε από τη Dr Gabriela Chiosis στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center, που ονομάζεται PU-H71. Το φάρμακο στοχεύει σε μια μορφή εμπλουτισμένου όγκου πρωτεΐνης teHSP90, η οποία είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Χωρίς αυτή την πρωτεΐνη, τα κύτταρα δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Ωστόσο, προηγούμενες δοκιμές στην οξεία μυελογενή λευχαιμία, ενός επιθετικού καρκίνου στον οποίο ο μυελός των οστών δημιουργεί ανώμαλα κύτταρα αίματος, είχαν δείξει ότι το PU-H71 σκότωνε μόνο μερικά κύτταρα λευχαιμίας.

«Παρατηρήσαμε ότι μόνο ένα υποσύνολο λευχαιμικών ασθενών από τα δείγματα ήταν ευαίσθητο στο φάρμακο», είπε η συγγραφέας Dr Monica Guzman, βοηθός καθηγήτρια φαρμακολογίας στην Ιατρική, στο Τμήμα Αιματολογίας και Ιατρικής Ογκολογίας στη Weill Cornell Medicine. «Θέλαμε να είμαστε σε θέση να προσδιορίζουμε ποιοι ασθενείς με λευχαιμία θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτό το φάρμακο».

Η ερευνητική ομάδα, η οποία περιελάμβανε την Dr Gail Roboz, διευθύντρια του Leukemia Program και καθηγήτρια της ιατρικής στη Weill Cornell Medicine και άλλους συνεργάτες από το Sloan Kettering Memorial και το Πανεπιστήμιο του Rochester, επικεντρώθηκε σε ομάδες πρωτεϊνών που λειτουργούν στο πλαίσιο δικτύων με λευχαιμικά κύτταρα. Τα δίκτυα αυτά είναι κρίσιμα για την επιβίωση των κυττάρων οξείας μυελοειδούς λευχαιμίας, τα οποία με τη σειρά τους εξαρτώνται από την teHSP90.

Οι ερευνητές προσδιόρισαν δύο από αυτά τα δίκτυα που ήταν σημαντικά για να λειτουργήσουν τα καρκινικά κύτταρα. Αντιμετώπισαν τα λευχαιμικά κύτταρα με PU-H71 και διαπίστωσαν ότι το φάρμακο σκότωνε κύτταρα με υψηλά επίπεδα αυτών των δικτύων πρωτεϊνών. Κύτταρα με λιγότερο ενεργά δίκτυα δεν ανταποκρίνονταν στο PU-H71.

«Η υψηλότερη ενεργοποίηση των δικτύων αυτών καθιστά τα λευχαιμικά κύτταρα περισσότερο εξαρτώμενα από την Hsp90», είπε η Guzman. «Από τότε που το PU-H71 στοχεύει την teHsp90, τα δείγματα λευχαιμίας με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι καλοί στόχοι για θεραπεία με το φάρμακο».

Το επόμενο βήμα για την ομάδα της Guzman είναι να δοκιμάσουν τα ευρήματά τους σε ασθενείς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Ακόμη και με τη θεραπεία, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης είναι μόνο περίπου 25%. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει μεγάλη διακύμανση στην βιολογία της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας, αλλά όχι στις θεραπείες για την ασθένεια.

«Εργαζόμαστε για ένα εργαλείο που γρήγορα και εύκολα θα διαπιστώνει ασθενείς των οποίων ο καρκίνος θα ανταποκρίνεται στο PU-H71», είπε. «Ανυπομονούμε πραγματικά να το δούμε αυτό σε ασθενείς με λευχαιμία και να μπορεί να τους προσφέρει μια νέα θεραπεία».

Πηγή: Cornell Chronicle

Περισσότερα στη δημοσίευση (τώρα είναι ελεύθερης πρόσβασης): A Hyperactive Signalosome in Acute Myeloid Leukemia Drives Addiction to a Tumor-Specific Hsp90 Species, Cell Reports