- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Διονύσης Αντύπας με απλά λόγια μας μαθαίνει το χαλαρόνιο και τη σχέση του με την σκοτεινή ύλη
- ΝΕLIOTA: Το ερευνητικό πρόγραμμα παρακολούθησης εκλάμψεων λόγω προσκρούσεων παραγήινων αστεροειδών και μετεωροειδών στη Σελήνη
- Podcast: Συζήτηση με τον καθηγητή Νικόλαο Στεργιούλα με αφορμή το σημαντικό εύρημα της εργασίας του για τα άστρα νετρονίων
- Podcast: Ο Διονύσης Σιμόπουλος απαντά σε ερωτήματα για το σύμπαν και την έρευνα που σχετίζεται με αυτό
- Άρθρο με αφορμή το Nobel Φυσικής του 2017: Οι βηματισμοί της Επιστήμης και η πορεία προς τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων
- Συνέντευξη: Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα μάτια ενός νέου ερευνητή όπως ο κ. Μπάμπουλης (Μέρος 3)
- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Νανοτεχνολογίας κ. Μπάμπουλης περιγράφει τη δομή των νέων 2D υλικών και τις εφαρμογές τους (Μέρος 2)
- Συνέντευξη: Συζητώντας με τον ερευνητή κ. Παντελή Μπάμπουλη για τα ενδιαφέροντα τεχνητά υλικά, γερμανένιο και πυριτένιο (Μέρος 1)
- podcast: Τι είναι τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Ερωτόκριτο Κατσαβουνίδη, διευθυντή έρευνας στο ΜΙΤ)
- podcast: Αναζητώντας τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Χρήστο Τσάγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΠΘ)
Αρχαίο είδος τρωκτικού ξαναγράφει την ιστορία των θηλαστικών
Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν στη Μαδαγασκάρη το καλοδιατηρημένο κρανίο ενός μεγαλόσωμου θηλαστικού που έμοιαζε με μεγάλη σημερινή μαρμότα (ένα είδος τρωκτικού) και το οποίο ζούσε πριν από 60 έως 72 εκατομμύρια χρόνια. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρώιμο θηλαστικό της εποχής των δεινοσαύρων που έχει βρεθεί ποτέ, καθώς το ξεπερνά μόνο ο «Ρεπενομάμους», που έμοιαζε με μεγάλο ασβό. Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην πρώιμη εξέλιξη των θηλαστικών, τα οποία ζούσαν τότε στην τρομερή σκιά των μεγάλων σαρκοβόρων δεινοσαύρων, έως ότου οι τελευταίοι να εξαφανιστούν πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια.
Ερευνητές με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Ντέηβιντ Κράουζε του Πανεπιστημίου Stony Brook στη Νέα Υόρκη ανακάλυψαν ένα κρανίο μήκους 12,5 εκατοστών. Το κρανίο ανήκει σε ένα άγνωστο έως τώρα πρωτοθηλαστικό που ονομάστηκε «Βιντάνα» (Vintana sertichi) και ανήκε στην ευρύτερη ομάδα των προγόνων των θηλαστικών που αποκαλούνται «Γκοντβανοθήρια» και ονομάστηκαν έτσι επειδή ζούσαν στην αρχαία ήπειρο Γκοντβάνα.
Ελάχιστα απολιθώματα τόσο πρώιμων θηλαστικών έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Η ανακάλυψη πιστεύεται ότι μπορεί να οδηγήσει στο να ξαναγραφτεί η αρχή της ιστορίας των θηλαστικών κατά την Μεσοζωική εποχή. Οι επιστήμονες έκαναν λόγο για «την ανακάλυψη της δεκαετίας όσον αφορά την κατανόηση της βαθιάς ιστορίας των θηλαστικών».
Η ανατομική ανάλυση δείχνει ότι η «Βιντάνα» ήταν ένα γρήγορο, μεγαλομάτικο φυτοφάγο ζώο, με μεγάλη ικανότητα όρασης, ακοής και όσφρησης, κάτι απαραίτητο για να επιβιώσει στις επικίνδυνες παράκτιες επίπεδες περιοχές της Ύστερης Κρητιδικής περιόδου, όπου τριγυρνούσαν δεινόσαυροι με κοφτερά δόντια, τεράστιοι κροκόδειλοι και εξίσου τεράστια φίδια.
Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα θηλαστικά δεν ήσαν μεγαλύτερα από ποντίκια (που προσπαθούσαν να περάσουν απαρατήρητα κυνηγώντας την τροφή τους τη νύχτα), αλλά η «Βιντάνα», που είχε βάρος γύρω στα εννιά κιλά, ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμη και αυτό καθιστά ιδιαίτερη την περίπτωσή της. Ίσως όμως γι’ αυτό, ενώ τα μικρότερα θηλαστικά κατάφεραν να επιβιώσουν και να εξελιχτούν, η «Βιντάνα» (παρόλο που το όνομά της σημαίνει «Τύχη» στη γλώσσα της Μαδαγασκάρης) δεν έχει σύγχρονους εξελικτικούς συγγενείς. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».
Πηγή: tovima