Η απεικόνιση του εγκεφάλου μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη της μελλοντικής συμπεριφοράς

Οι μη επεμβατικές απεικονίσεις του εγκεφάλου οδηγού σε βασικές επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, αλλά είχαν μόνο περιορισμένες επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Ωστόσο, μια ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιανουαρίου στο τεύχος του Neuron, περιοδικού της Cell Press, επισημαίνει ένα αριθμό πρόσφατων μελετών που δείχνουν ότι η απεικόνιση του εγκεφάλου μπορεί να βοηθήσει να προβλεφτεί η μελλοντική συμπεριφορά ενός ατόμου σε ζητήματα όπως η μάθηση, η εγκληματικότητα, συμπεριφορές που σχετίζονται με την υγεία, καθώς και η ανταπόκριση σε φάρμακα ή συμπεριφορικές θεραπείες. Η τεχνολογία μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για την εξατομίκευση εκπαιδευτικών και κλινικών πρακτικών.

Ο Dr. John Gabrieli του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης στο Cambridge και οι συνάδελφοί του περιγράφουν την προβλεπτική ικανότητα της απεικόνισης του εγκεφάλου σε μια ποικιλία από διαφορετικές μελλοντικές συμπεριφορές, συμπεριλαμβανομένων τις μετέπειτα επιδόσεις των βρεφών στην ανάγνωση, τις μετέπειτα επιδόσεις των σπουδαστών στα μαθηματικά,  την πιθανότητα των παραβατών να γίνουν κατά εξακολούθηση παραβάτες, το μέλλον των εφήβων στη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ και την πιθανότητα της υποτροπής σε εθισμένους.

«Προς το παρόν, συχνά περιμένουμε μια αποτυχία, στο σχολείο ή στην ψυχική υγεία, για να ξεκινήσουμε προσπάθειες να βοηθήσουμε, αλλά αρκετό κακό έχει συμβεί» είπε ο Dr. Gabrieli. «Αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές νευροαπεικόνισης για να προσδιορίσουμε άτομα υψηλού ρίσκου για μελλοντική αποτυχία, μπορεί να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε αυτά τα άτομα να αποφύγουν εντελώς τέτοιες αποτυχίες».

Οι συγγραφείς τονίζουν επίσης τα καθαρά ηθικά και κοινωνικά ζητήματα που εγείρονται από τις μελέτες που προσπαθούν να προβλέψουν την συμπεριφορά των ατόμων. «Θα χρειαστεί να διαβεβαιώσουμε ότι η γνώση της μελλοντικής συμπεριφοράς χρησιμοποιείται για εξατομίκευση της εκπαίδευσης και των ιατρικών πρακτικών και όχι για να περιορίσει την υποστήριξη για άτομα που έχουν υψηλό ρίσκο αποτυχίας», δήλωσε ο Dr. Gabrieli. «Για παράδειγμα, αντί απλά να εντοπίζονται τα άτομα που είναι περισσότερο ή λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, θα μπορούσε να χρησιμοποιούνται (τα δεδομένα) για την προώθηση μιας διαφοροποιημένης εκπαίδευσης για εκείνα τα άτομα που είναι λιγότερο πιθανά να πετύχουν με το τυπικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα».

Πηγή: ScienceDaily

Περισσότερα στο άρθρο: John D.E. Gabrieli, Satrajit S. Ghosh, Susan Whitfield-Gabrieli. Prediction as a Humanitarian and Pragmatic Contribution from Human Cognitive Neuroscience. Neuron, 2015; 85 (1): 11 DOI: 10.1016/j.neuron.2014.10.047