- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Διονύσης Αντύπας με απλά λόγια μας μαθαίνει το χαλαρόνιο και τη σχέση του με την σκοτεινή ύλη
- ΝΕLIOTA: Το ερευνητικό πρόγραμμα παρακολούθησης εκλάμψεων λόγω προσκρούσεων παραγήινων αστεροειδών και μετεωροειδών στη Σελήνη
- Podcast: Συζήτηση με τον καθηγητή Νικόλαο Στεργιούλα με αφορμή το σημαντικό εύρημα της εργασίας του για τα άστρα νετρονίων
- Podcast: Ο Διονύσης Σιμόπουλος απαντά σε ερωτήματα για το σύμπαν και την έρευνα που σχετίζεται με αυτό
- Άρθρο με αφορμή το Nobel Φυσικής του 2017: Οι βηματισμοί της Επιστήμης και η πορεία προς τον εντοπισμό των βαρυτικών κυμάτων
- Συνέντευξη: Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τα μάτια ενός νέου ερευνητή όπως ο κ. Μπάμπουλης (Μέρος 3)
- Συνέντευξη: Ο ερευνητής Νανοτεχνολογίας κ. Μπάμπουλης περιγράφει τη δομή των νέων 2D υλικών και τις εφαρμογές τους (Μέρος 2)
- Συνέντευξη: Συζητώντας με τον ερευνητή κ. Παντελή Μπάμπουλη για τα ενδιαφέροντα τεχνητά υλικά, γερμανένιο και πυριτένιο (Μέρος 1)
- podcast: Τι είναι τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Ερωτόκριτο Κατσαβουνίδη, διευθυντή έρευνας στο ΜΙΤ)
- podcast: Αναζητώντας τα Βαρυτικά Κύματα (Συνέντευξη με τον Χρήστο Τσάγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΠΘ)
Μετά την εκμάθηση νέων λέξεων, ο εγκέφαλος τις βλέπει ως εικόνες
Όταν εξετάζουμε μια γνωστή λέξη, ο εγκέφαλός μας την βλέπει σαν μια εικόνα, όχι σαν μια ομάδα γραμμάτων που χρειάζεται να υποβληθούν σε επεξεργασία. Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης στο Georgetown University Medical Center (GUMC), η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Neuroscience και συμπεραίνει ότι ο εγκέφαλος μαθαίνει λέξεις γρήγορα, ρυθμίζοντας τους νευρώνες να ανταποκριθούν σε μια ολόκληρη λέξη και όχι στα τμήματά της.
Οι νευρώνες αντιδρούν διαφορετικά στις λέξεις που σχετίζονται με την ίδια την πραγματικότητα, όπως η λέξη «χορτοτάπητας», παρά σε λέξεις χωρίς νόημα, όπως για παράδειγμα η λέξη «χόπητας», αποδεικνύοντας ότι μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου είναι «ολιστικά συντονισμένη» να αναγνωρίζει πλήρεις λέξεις, αναφέρει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Maximilian Riesenhuber, ο οποίος είναι επικεφαλής στο GUMC Laboratory for Computational Cognitive Neuroscience. «Δεν αναγνωρίζουμε τις λέξεις με γρήγορη αναφορά των γραμμάτων τους ή αναγνωρίζοντας τμήματα λέξεων, όπως έχουν προτείνει ορισμένοι ερευνητές. Αντί αυτού, οι νευρώνες σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου θυμούνται πώς φαίνεται ολόκληρη η λέξη, χρησιμοποιώντας αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί οπτικό λεξικό».
Η μικρή αυτή περιοχή του εγκεφάλου, αποκαλούμενη περιοχή οπτικής μορφής λέξεων (VWFA), βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του οπτικού φλοιού, απέναντι από την ατρακτοειδούς όψης περιοχή στη δεξιά πλευρά, που θυμάται πώς φαίνονται τα πρόσωπα. «Η μια περιοχή είναι επιλεκτική στο όλο πρόσωπο, επιτρέποντας να αναγνωρίζουμε γρήγορα τους ανθρώπους και η άλλη είναι επιλεκτική στην όλη λέξη, που μας βοηθά να διαβάζουμε γρήγορα», λέει ο Riesenhuber.
Στο πλαίσιο της μελέτης ζητήθηκε από 25 συμμετέχοντες ενήλικες, να μάθουν μια σειρά από 150 λέξεις χωρίς νόημα. Η πλαστικότητα του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μάθηση, ερευνήθηκε με λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), τόσο πριν όσο και μετά την εκπαίδευση. Χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνική fMRI, γνωστή ως fMRI-ταχείας προσαρμογής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η περιοχή οπτικής μορφής λέξεων, άλλαζε καθώς οι συμμετέχοντες μάθαιναν τις χωρίς νόημα λέξεις. Πριν από την εκπαίδευση, οι νευρώνες ανταποκρίθηκαν σαν να ήταν οι προς εκπαίδευση λέξεις, λέξεις χωρίς νόημα, αλλά μετά την εκπαίδευση οι νευρώνες ανταποκρίθηκαν στις λέξεις που μάθαιναν, σαν να ήταν πραγματικές λέξεις. «Αυτή η μελέτη, είναι η πρώτη αυτού του είδους, που δείχνει πώς αλλάζουν συντονισμό τους οι νευρώνες με την εκμάθηση των λέξεων, αποδεικνύοντας την πλαστικότητα του εγκεφάλου», λέει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Laurie Glezer.
Τα ευρήματα όχι μόνο βοηθούν να αποκαλυφθεί πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις λέξεις, αλλά επίσης παρέχουν πληροφορίες για το πώς να βοηθηθούν άτομα με δυσκολίες στην ανάγνωση, λέει ο Riesenhuber. «Για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να μάθουν λέξεις με φωνητικούς συλλαβισμούς, που είναι η συνήθης μέθοδος για τη διδασκαλία της ανάγνωσης, το να μαθαίνεται ολόκληρη η λέξη ως ένα οπτικό αντικείμενο μπορεί να είναι μια καλή στρατηγική».
Στην πραγματικότητα, λέει ο Riesenhuber, μετά την πρώτη πρωτοποριακή μελέτη της ομάδας στο οπτικό λεξικό που δημοσιεύθηκε στο Neuron το 2009, ήρθαν σε επαφή με έναν αριθμό ανθρώπων που είχαν αντιμετωπίσει δυσκολίες ανάγνωσης και με δασκάλους που βοηθούν τους ανθρώπους με δυσκολίες στην ανάγνωση, που ανέφεραν ότι η εκμάθηση της λέξης ως οπτικό αντικείμενο βοήθησε πάρα πολύ. Η μελέτη αποκάλυψε την ύπαρξη μιας νευρικής αναπαράστασης για ολόκληρες τις γραπτές πραγματικές λέξεις-επίσης γνωστό ως ορθογραφικό λεξικό -η τωρινή μελέτη δείχνει τώρα πώς νέες λέξεις μπορούν να ενσωματωθούν σε αυτό το λεξικό μετά από διαδικασία μάθησης.
«Η περιοχή οπτικής μορφής της λέξης, δεν νοιάζεται πώς ακούγεται η λέξη, μόνο πώς φαίνονται μαζί τα γράμματα της λέξης», λέει ο Riesenhuber. «Το γεγονός ότι αυτό το είδος της μάθησης συμβαίνει μόνο σε ένα πολύ μικρό μέρος του εγκεφάλου, είναι ένα καλό παράδειγμα της επιλεκτικής πλαστικότητας του εγκεφάλου».